سنجش میزان رضایت از کیفیت زندگی در منطقه ی چهار شهر کرمان

 در چند دهه‌ی اخیر با توجه رشد شتابان شهری و تجمع هرچه بیشتر منابع و امکانات در شهرها، شناخت، اندازه‌گیری و بهبود کیفیت زندگی به عنوان یک مسأله‌ی مهم از اهداف عمده‌ی افراد، محققان، برنامه‌ریزان و دولت‌ها بوده است. مسأله وقتی حل می‌شود که وضع موجود به وضع مطلوب تبدیل شده باشد. اگر ادراکات شهروندان منطقه‌ی 4 شهر کرمان را به عنوان وضع موجود در یک فضای جغرافیایی، و سطح انتظارات آنان را از کیفیت زندگی به عنوان یک وضع مطلوب در نظر گرفته شود، تنها میزان شکاف بین مسأله شناخته شده است؛ پس برای رسیدن به وضع مطلوب باید گام‌های اساسی‌تری برداشت؛ از این رو این تحقیق درصدد است تا به سنجش میزان رضایت از کیفیت زندگی در منطقه‌ی 4 شهر کرمان بپردازد. علت انتخاب این منطقه سطح برخورداری آن نسبت به سایر مناطق دیگر بوده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مقطعی و از نظر هدف در زمره‌ی تحقیقات کاربردی جای می‌گیرد. با توجه به موضوع تحقیق و منطقه‌ی مورد مطالعه روش گردآوری داده‌ها زمینه‌یابی(تحقیق پیمایشی) انتخاب شده است و روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی و جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سروکوال انجام گرفته است. جامعه‌ی آماری تعداد افرادی است که در منظقه‌ی چهار کرمان ساکن هستند و حجم نمونه‌ی اقتباس شده از فرمول کوکران 384 پرسشنامه است. نتایج تحقیق که در قالب آزمون‌های ناپارامتری، ویلکاکسون، کروسکال والیس، یومن ویتنی و همبستگی اسپیرمن انجام گرفت نشان می‌دهددر تمامی ابعاد پنج‌گانه کیفیت زندگی(حوزه مسکن، امنیت، روابط اجتماعی و حس تعلق، امکانات و تسهیلات شهری و حمل و نقل) شکاف منفی از کیفیت وجود دارد. بیشترین میانگین شکاف کیفیت در حوزه‌ی حمل‌و نقل و کمترین میانگین شکاف مربوط به بعد روابط اجتماعی و حس تعلق مکانی است. نتایج تحقیق در فرضیه‌ی دوم نشان داد که بین سن مراجعان و نمره‌ی شکاف کیفیت همبستگی مثبتی وجود داشت یعنی با افزایش سن پاسخگویان میزان رضایت آنان افزایش می‌یابد. آزمون کروسکال والیس نیز نشان داد که بیشترین میزان رضایت از کیفیت زندگی در بین افراد زیر دیپلم بوده است یعنی افراد با تحصیلات کمتر از رضایت بیشتری برخوردار بوده‌اند(0.008 وsig= 0.034 ).